طبق چیدمان تعرفه و ارز تخصیصی به واردات خودرو در مجمع تشخیص مصلحت نظام، حالا این سوال مطرح است که سال آینده چه گروهی از ورود خارجی ها نفع خواهند برد؟
این سوال در شرایطی مطرح است که طبق بودجه ۱۴۰۴ تعرفه واردات خودرو ۱۰۰ درصد در نظر گرفته شد و دو میلیارد یورو نیز ارز بدین منظور تخصیص یافت؛ هر چند هیات نظارت تنها ایرادی که به مصوبه مجلس در مورد واردات خودرو گرفت، ارز تخصیصی ۳.۳ میلیارد یورویی بود؛ با این حال مجمع تشخیص مصلحت نظام بنا بر مصالحی، تعرفه واردات را نیز از ۶۰ درصد مصوبه مجلس به ۱۰۰ درصد افزایش داد.
آنچه مشخص است برخی گروهها و حتی دولت با روی باز از مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام، استقبال کردند؛ این در شرایطی است که این مصوبه تنها یک گروه ناراضی خواهد داشت و آن هم مصرف کنندگان واقعی خودرو است. مصرف کنندگانی که طی ۵ سال گذشته از خرید خودرو خارجی محروم بودند.
اما در پاسخ به این سوال که مصوبه مجمع چه گروهی را خوشحال کرد؛ در وهله اول باید نفع دولت از واردات خودرو در ۱۴۰۴ اشاره کرد. با تعیین تعرفه ۱۰۰ درصدی، دولت درآمد قابل توجهی از محل واردات خودرو خواهد داشت.
طبق اظهارات عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس، میانگین قیمت ارز که مبنای حقوق دولتی قرار گرفته، تقریباً ۶۴ هزار تومان (ارز توافقی ) است. این افزایش نرخ ارز سبب میشود تا درآمدهای دولت از محل واردات خودرو به ۱۲۸ هزار میلیارد تومان برسد، در حالی که قبلاً ۱۰۰ هزار میلیارد تومان پیشبینی شده بود. یعنی ۲۸ هزار میلیارد تومان افزایش درآمد که با همین نرخ ۶۴ تومان محاسبه شده است.
بنابراین دولت بیشترین نفع را از واردات خودرو در سال آِینده خواهد برد. در وهله دوم به نظر میرسد که شرکتهای واردکننده نیز چندان از تعرفه موجود ناراضی نباشند؛ چراکه شرکتهایی که مجوز واردات دارند، میتوانند از افزایش حجم واردات سود ببرند، به ویژه اگر بتوانند خودروهای پرطرفدار و با قیمت مناسب وارد کنند.
پیشبینی میشود که واردکنندگان به دلیل پرداخت تعرفه ۱۰۰ درصدی، بیشتر متمایل به واردات خودروهای چینی شوند چراکه محصولات ژاپنی، کرهای و اروپایی با تعرفه مدنظر قیمتهای بسیار بالایی خواهند داشت.
از سوی دیگر با افزایش تعرفه و نرخ ارز، احتمالاً قیمت خودروهای وارداتی بالا خواهد رفت. این موضوع میتواند به نفع دلالان و واسطه گرانی باشد که خودروها را با قیمت بالاتر در بازار عرضه میکنند.
دست آخر مونتاژکاران را نیز باید به این جمع اضافه کرد؛ چراکه با تعرفه ۱۰۰ درصدی خدشهای به بازار مونتاژکاران وارد نمیشود و با افزایش قیمت وارداتیها، مونتاژکاران میتوانند از بازار خود حفاظت کنند.
اما چه کسانی ضرر میکنند؟ خریداران خودرو که مجبورند خودروهای خارجی را با قیمتهای بسیار بالا تهیه کنند یا به خودروهای داخلی و مونتاژی با کیفیت پایینتر بسنده کنند.
در نهایت، به نظر میرسد که سیاستگذاری دولت همچنان به نفع خودروسازان داخلی و مونتاژکاران است و مصرفکنندگان همچنان از این سیاستها متضرر خواهند شد.
مجموعه طهران پارت در سال ۱۳۵۳ فعالیت خود را در زمینه تولید، واردات و بازسازی قطعات خودروهای آمریکایی با مدیریت آقای حسن سلمانی به نام طهران شورلت آغاز کرد. آقای سلمانی فعالیت خود را با نگرشی کار آفرین با کار فردی شروع کردند و سپس با گذشت زمان با اعمال تغییرات لازم اقدام به گسترش فعالیتها و افزایش نیروی انسانی مجموعه خود نمودند.
ایشان معتقدند که ملاک موفقیت به بزرگی یا کوچکی یک بنگاه اقتصادی یا تعداد نیروی انسانی و نوع فعالیت نیست بلکه قابلیت انعطاف پذیری و ایجاد تغییرات متناسب با تغییر فضای اقتصادی شرط لازم است. به همین علت علی رغم سالها تولید، واردات و بازسازی قطعات خودروهای آمریکایی زمانی که بازار این نوع خودروها رونق خود را از دست داد مجموعه با در نظر گرفتن شرایط روز زمینه کاری خود را به تولیدات خودروهای داخلی «ایران خودرو» معطوف نمود و با نام طهران پارت به مدیریت آقای امید سلمانی از سال ۱۳۸۱ به فعالیت و توسعه خود ادامه داد.
مجموعه طهران پارت در راستای توسعه فعالیتهای فوق اقدام به ثبت چند اختراع و ثبت چند طرح صنعتی نموده و با تولید بیش از چهل نوع قطعه ایجاد نوآوری در طراحی قطعات و ارائه خدمات ویژه به مشتریان خود، به نامی شناخته شده در بازار خودرو تبدیل شده و پیوسته به شعار همیشگی خود «تی پی کو، تیپی نو» پایبند بوده و در تلاش است که با جذب نیروهای متخصص کارآمد و نوآور به تحقق آن جامه عمل بپوشاند. در حال حاضر این مجموعه با مساحتی حدود ۲۴۰۰ متر و بیش از چهل کارمند همچنان به تهیه و تولید قطعات باکیفیت بالا اشتغال دارد.